Wilma Bouwmeester. Ik ben geboren in 1956 in Zwolle en opgegroeid in een liefdevol gezin samen met mijn vader, moeder en vijf broers en een zus.
In 1976 ben ik getrouwd met Herman Masséus. Wij zijn de trotse ouders van Léon en Anique, schoonouders van Suzanne en Ronald en inmiddels zijn wij de trotse opa en oma van vier prachtige kleinkinderen, Bram, Eline, Maud en Pim.
Mijn eerste beroep was kapster, mensen mooi maken vind ik nog altijd een uitdaging. Tot mijn 50e was ik werkzaam als thuiszorgmedewerker, klantadviseur en indicatiesteller zorg. Beroepen waar ik buiten veel mooie ervaringen ook veel verdriet en diepgaande gesprekken met ernstig zieke mensen en nabestaanden heb gedeeld.
In mijn familie ben ik helaas veel mensen verloren. Familieleden waar ik veel van hield en die ik alle dagen nog mis. Ik weet dus hoe een verlies kan voelen en begrijp het verdriet van de nabestaanden. Verdriet waar een periode voor staat om dit te verwerken. Bij de ene nabestaande duurt dit maanden en bij de andere levenslang. Ieder heeft hiervoor zijn of haar eigen tijd nodig.
In mijn leven is er altijd het besef geweest dat het overlijden niet het einde is. De liefde tussen mensen zal altijd blijven bestaan. Doordat dit gevoel bij mij aanwezig is kan ik ook mensen begrijpen die geloven dat er meer is na dit leven.
Door mijn eigen levenservaringen, mijn compassie en oog voor detail, weet ik dat ik met mensen een intens verdriet kan delen en hen kan begeleiden tijdens de week naar de dag van de uitvaart toe.
Ik heb inmiddels vele nabestaanden mogen begeleiden en weet ik wat dit mooie beroep met mij persoonlijk doet. Ik ben dankbaar dat ik met nabestaanden, tijdens misschien wel de moeilijkste periode van hun leven, mee mag lopen. Het voelt dankbaar dat zij mij het vertrouwen geven om hen in deze kwetsbare periode te begeleiden.