Titel: Als het einde komt

De Kunst van leven en dood is meegaan in een constante stroming van aanraken, aangeraakt worden en loslaten.

Wilma Bouwmeester

Mijn ouders lief,

Ik sta hier aan het graf van mijn ouders lief, zoals zij eens stonden aan mijn wieg.

Vergezeld van vogels, vlinders, de bloemen en het gras. Ik weet dat moeder aarde de lichamen van mijn ouders lief op zal nemen in haar schoot van vuur.
Ik verbaas mij net als mijn ouders lief toen, om de vogels, de vlinders, de bloemen en het gras. Ik mis mijn ouders lief en ween, ik ben dankbaar voor alles wat ooit was.

Soms als ik het niet verwacht, zie ik mijn ouders lief samen staan, om even daarna hun beeld weer te zien vervagen. Samen wandelen mijn ouders lief dan de wolken achterna en blijf ik achter met mijn vragen.

Zodra mijn ouders lief zijn weg gegaan wordt het in de lucht niet kouder. In mijn hart voel ik hun warme liefde voor mij en voel ik mij steeds een beetje ouder.

Mijn ouders lief zijn gestorven maar niet dood, daarvoor hadden zij mij veel te lief. Mijn ouders lief weten als geen ander, hoezeer ik hun heb liefgehad.

Wilma Bouwmeester

Afscheid is de geboorte van een herinnering die blijft.

Mijn lief

Mijn lief weet,  als ik ga, ben ik dichter bij je dan ooit tevoren.

Sluit je ogen, zie mij voor je, wees stil en je zal mij horen.

Enkel mijn lichaam zal vergaan, vertrouw erop en weet, ik ben pas dood als jij mij vergeet.

Wilma Bouwmeester