Mijn naam is Wilma Bouwmeester. Ik ben geboren in 1956 in Zwolle en opgegroeid in een liefdevol gezin samen met mijn vader, moeder en vijf broers en een zus.
In 1976 ben ik getrouwd met Herman Masséus. Wij zijn de trotse ouders van Léon en Anique, schoonouders van Suzanne en Ronald en inmiddels zijn wij de trotse opa en oma van vier prachtige kleinkinderen, Bram, Eline, Maud en Pim.
Mijn eerste beroep was kapster, mensen mooi maken vind ik nog altijd een uitdaging. Tot mijn 50ste jaar was ik achtereenvolgens werkzaam als thuiszorgmedewerker, klantadviseur en indicatiesteller zorg. Beroepen waar ik, buiten veel mooie ervaringen, ook veel verdriet en diepgaande gesprekken met ernstig zieke mensen en nabestaanden heb gedeeld.
Helaas ben ik veel familieleden verloren. Familieleden van wie ik veel hield en die ik alle dagen nog mis. Ik weet dus hoe een verlies kan voelen en begrijp daardoor het verdriet van de nabestaanden. Verdriet waarvoor een periode staat om dit te verwerken. Bij de ene nabestaande duurt dit maanden en bij de andere levenslang. Ieder heeft hiervoor zijn of haar eigen tijd nodig.
In mijn leven is er altijd het besef geweest dat het overlijden niet het einde is. De liefde tussen mensen zal altijd blijven bestaan. Doordat dit gevoel bij mij aanwezig is kan ik ook mensen begrijpen die geloven dat er meer is na dit leven.
Door mijn eigen levenservaringen, mijn compassie en oog voor detail, kan ik met mensen een intens verdriet delen en kan ik hen begeleiden naar de dag van de uitvaart toe.
Ik heb inmiddels vele nabestaanden mogen bijstaan en ik weet wat dit mooie beroep met mij persoonlijk doet. Ik ben dankbaar dat ik met nabestaanden, tijdens misschien wel de moeilijkste periode van hun leven, mee mag lopen. En het voelt goed dat zij mij het vertrouwen geven om hen in deze kwetsbare periode nabij te zijn.